அஜ்மீர் 1992 பாலியல் வன்கொடுமை வழக்கு: விபரங்கள் (Tamil)
அஜ்மீர் 1992 பாலியல் வன்கொடுமை வழக்கு, இந்தியாவின் ராஜஸ்தான் மாநிலத்தில் உள்ள அஜ்மீரில் 1989 முதல் 1992 வரை நடந்த ஒரு பயங்கரமான பாலியல் சுரண்டல் மற்றும் மிரட்டல் (blackmail) குற்றங்களின் தொடரைக் குறிக்கிறது. இந்த வழக்கு, 100-க்கும் மேற்பட்ட பள்ளி மற்றும் கல்லூரி மாணவிகள் (வயது 11 முதல் 20 வரை) ஒரு செல்வாக்கு மிக்க கும்பலால் பாலியல் வன்கொடுமைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு, அவர்களின் நிர்வாண புகைப்படங்கள் மற்றும் வீடியோக்கள் மூலம் மிரட்டப்பட்ட சம்பவத்தை உள்ளடக்கியது. இந்த வழக்கு 1992-ல் தைனிக் நவ்ஜ்யோதி என்ற உள்ளூர் செய்தித்தாள் மூலம் வெளிச்சத்துக்கு வந்தது, இது நாடு முழுவதும் பெரும் அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. இந்த வழக்கு, சமூக மற்றும் அரசியல் செல்வாக்கு, மத உணர்வுகள், மற்றும் சமூக களங்கம் ஆகியவற்றின் காரணமாக 32 ஆண்டுகள் நீடித்தது. கீழே இதற்கான விபரங்கள் தமிழில் அளிக்கப்பட்டுள்ளன.
1. வழக்கின் பின்னணி
- குற்றத்தின் தன்மை: 1989 முதல் 1992 வரை, அஜ்மீரில் உள்ள செல்வாக்கு மிக்க ஒரு கும்பல், முக்கியமாக அஜ்மீர் ஷரீப் தர்காவின் காதிம்கள் (Khadims, தர்கா பராமரிப்பாளர்கள்) குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் மற்றும் இளைஞர் காங்கிரஸ் உறுப்பினர்கள், பள்ளி மற்றும் கல்லூரி மாணவிகளை குறிவைத்து பாலியல் வன்கொடுமை செய்தனர். இவர்கள் மாணவிகளை நட்பு வளர்ப்பது போல் பழகி, அவர்களை தனிமையான இடங்களுக்கு (பண்ணை வீடுகள், பங்களாக்கள்) அழைத்துச் சென்று, மது அல்லது மயக்க மருந்து கொடுத்து வன்கொடுமை செய்தனர். இந்தச் செயல்களை புகைப்படங்கள் மற்றும் வீடியோக்களாக பதிவு செய்து, பாதிக்கப்பட்டவர்களை மேலும் மிரட்டி, பணம் அல்லது மற்ற பெண்களை அழைத்து வர கட்டாயப்படுத்தினர்.
- பாதிக்கப்பட்டவர்கள்: பாதிக்கப்பட்டவர்கள் முக்கியமாக அஜ்மீரின் புகழ்பெற்ற சோபியா மூத்த மேல்நிலைப் பள்ளி (Sophia Senior Secondary School), சவித்ரி பள்ளி, மற்றும் மயோ கல்லூரி (Mayo College) போன்ற கல்வி நிறுவனங்களைச் சேர்ந்தவர்கள். பலர் 11 முதல் 20 வயதுடையவர்களாக இருந்தனர். தைனிக் நவ்ஜ்யோதி அறிக்கையின்படி, 250 பெண்கள் வரை பாதிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று மதிப்பிடப்பட்டது.
- மிரட்டல் முறை: குற்றவாளிகள் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் நிர்வாண புகைப்படங்களை உள்ளூர் புகைப்பட ஸ்டுடியோக்களில் பிரிண்ட் செய்து, அவற்றை பரப்புவதாக மிரட்டினர். இதனால், பல பெண்கள் ம silenceலத்தில் இருக்க வேண்டிய கட்டாயத்துக்கு உள்ளாகினர். சிலர் தங்களின் நண்பர்களை இந்தக் கும்பலுக்கு அறிமுகப்படுத்த கட்டாயப்படுத்தப்பட்டனர்.
2. வெளிச்சத்துக்கு வருதல்
- செய்தித்தாள் அறிக்கை: 1992 ஏப்ரல் 21-ல், தைனிக் நவ்ஜ்யோதி செய்தித்தாளில் பத்திரிகையாளர் சந்தோஷ் குப்தா இந்த குற்றங்களைப் பற்றி முதல் அறிக்கையை வெளியிட்டார். ஆனால், 1992 மே 15-ல் வெளியான இரண்டாவது அறிக்கை, பாதிக்கப்பட்டவர்களின் மங்கலான புகைப்படங்களை வெளியிட்டது, இது பொதுமக்களிடையே பெரும் கோபத்தைத் தூண்டியது. இந்த அறிக்கையின்படி, உள்ளூர் காவல்துறை இந்த குற்றங்களைப் பற்றி ஒரு வருடத்துக்கு முன்பே அறிந்திருந்தது, ஆனால் உள்ளூர் அரசியல்வாதிகளின் செல்வாக்கால் நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை.
- பொதுமக்கள் எதிர்ப்பு: இந்த அறிக்கை வெளியான பிறகு, அஜ்மீர் நகரம் முழுவதும் மூன்று நாட்கள் முழு அடைப்பு (bandh) அறிவிக்கப்பட்டது. மக்கள் தெருவில் இறங்கி போராட்டம் நடத்தினர், இது மத உணர்வு பதற்றங்களையும் தூண்டியது, ஏனெனில் பெரும்பாலான குற்றவாளிகள் முஸ்லிம்களாகவும், பல பாதிக்கப்பட்டவர்கள் இந்துக்களாகவும் இருந்தனர். இந்த பதற்றங்கள், அப்போதைய பாஜக தலைவர் எல்.கே. அத்வானியின் ரத யாத்திரை மற்றும் பாபர் மசூதி இடிப்புக்கு முந்தைய காலகட்டத்தில் மேலும் தீவிரமடைந்தன.
- போலீஸ் நடவடிக்கை: 1992 மே 30-ல், அஜ்மீர் மாவட்ட காவல்துறையின் துணை கண்காணிப்பாளர் ஹரி பிரசாத் ஷர்மா முதல் FIR-ஐ பதிவு செய்தார். இந்த வழக்கு மாநில குற்றப்புலனாய்வு பிரிவுக்கு (CID-CB) மாற்றப்பட்டது, மேலும் மொத்தம் 18 பேர் மீது குற்றச்சாட்டு பதிவு செய்யப்பட்டது.
3. குற்றவாளிகள் மற்றும் அவர்களின் செல்வாக்கு
- முக்கிய குற்றவாளிகள்:
- பரூக் சிஷ்டி: இளைஞர் காங்கிரஸ் தலைவராகவும், அஜ்மீர் ஷரீப் தர்காவின் காதிம் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவராகவும் இருந்தவர். இவர் ஒரு மாணவியை முதலில் பழக்கப்படுத்தி, அவரது ஆபாச புகைப்படங்களை எடுத்து மிரட்டி, மற்ற பெண்களை இந்தக் கும்பலுக்கு அறிமுகப்படுத்தினார்.
- நபீஸ் சிஷ்டி: இளைஞர் காங்கிரஸ் துணைத் தலைவர்.
- அன்வர் சிஷ்டி: இளைஞர் காங்கிரஸ் இணைச் செயலாளர்.
- நசீம் (தர்ஸன்), சலீம் சிஷ்டி, இக்பால் பாட்டி, சோஹைல் கானி, சையத் ஜமீர் ஹுசைன்: இவர்கள் 2024 ஆகஸ்ட் 20-ல் ஆயுள் தண்டனை பெற்றவர்கள்.
- அல்மாஸ் மஹாராஜ்: இவர் பிணையில் இருந்தபோது தப்பியோடி, தற்போது அமெரிக்காவில் இருப்பதாக நம்பப்படுகிறார். இவருக்கு இன்டர்போல் ரெட் கார்னர் நோட்டீஸ் பிறப்பிக்கப்பட்டுள்ளது.
- செல்வாக்கு: குற்றவாளிகள் அரசியல், மத, மற்றும் சமூக செல்வாக்கு கொண்டவர்களாக இருந்தனர். இவர்களின் காதிம் குடும்பம் அஜ்மீர் ஷரீப் தர்காவை நிர்வகித்து வந்தது, இது அவர்களுக்கு பெரும் செல்வாக்கை அளித்தது. இளைஞர் காங்கிரஸ் உறுப்பினர்களாக இருந்ததால், உள்ளூர் அரசியல் ஆதரவும் இவர்களுக்கு இருந்தது.
4. நீதிமன்ற நடவடிக்கைகள்
- முதல் தீர்ப்பு (1998): 1998-ல், அஜ்மீர் அமர்வு நீதிமன்றம் 12 குற்றவாளிகளுக்கு ஆயுள் தண்டனை விதித்தது. ஆனால், 2001-ல் ராஜஸ்தான் உயர் நீதிமன்றம் நான்கு பேரை விடுதலை செய்து, மற்றவர்களின் தண்டனையை 12 ஆண்டுகளாக குறைத்தது. 2003-ல் உச்ச நீதிமன்றம் இந்த தண்டனையை 10 ஆண்டுகளாக மேலும் குறைத்தது.
- பரூக் சிஷ்டி: 2007-ல் விரைவு நீதிமன்றத்தில் (fast-track court) ஆயுள் தண்டனை பெற்றார், ஆனால் 2013-ல் மனநலம் பாதிக்கப்பட்டவர் என்று கூறி விடுதலை செய்யப்பட்டார்.
- 2024 தீர்ப்பு: 2024 ஆகஸ்ட் 20-ல், அஜ்மீரில் உள்ள POCSO (Protection of Children from Sexual Offences) நீதிமன்றம் (நீதிபதி ரஞ்சன் சிங்) மீதமுள்ள ஆறு குற்றவாளிகளுக்கு—நபீஸ் சிஷ்டி, நசீம் (தர்ஸன்), சலீம் சிஷ்டி, இக்பால் பாட்டி, சோஹைல் கானி, சையத் ஜமீர் ஹுசைன்—ஆயுள் தண்டனை விதித்தது. ஒவ்வொருவருக்கும் ₹5 லட்சம் அபராதம் விதிக்கப்பட்டது. மேலும், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு தலா ₹7 லட்சம் இழப்பீடு வழங்க உத்தரவிடப்பட்டது.
- விசாரணை தாமதம்: இந்த வழக்கு 32 ஆண்டுகள் நீடித்ததற்கு பல காரணங்கள் உள்ளன:
- குற்றவாளிகளின் தப்பியோடல்: ஆறு குற்றவாளிகள் 1994 முதல் 2018 வரை தலைமறைவாக இருந்தனர். இவர்கள் 2003, 2005, 2012, மற்றும் 2018-ல் பிடிபட்டனர்.
- பாதிக்கப்பட்டவர்களின் ம silence: சமூக களங்கம் காரணமாக, பல பாதிக்கப்பட்டவர்கள் சாட்சியம் அளிக்க மறுத்தனர். உச்ச நீதிமன்றம் 2003-ல், “பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தங்களின் எதிர்கால வாழ்க்கை பாதிக்கப்படும் என்ற அச்சத்தில் சாட்சியம் அளிக்கவில்லை” என்று குறிப்பிட்டது.
- நீதிமன்ற மெதுவான செயல்பாடு: 12 பொது வழக்கறிஞர்கள் மற்றும் 50 காவல்துறையினர் இந்த வழக்கில் மாறி மாறி பணியாற்றினர், இது தாமதத்துக்கு காரணமாக அமைந்தது.
- நிலுவையில் உள்ளவை: ஒரு குற்றவாளி (அல்மாஸ் மஹாராஜ்) இன்னும் தலைமறைவாக உள்ளார், மற்றொருவர் (ஜஹூர் சிஷ்டி) IPC பிரிவு 377 (இயற்கைக்கு மாறான உடலுறவு) கீழ் வேறு நீதிமன்றத்தில் விசாரிக்கப்படுகிறார்.
5. சமூக மற்றும் அரசியல் தாக்கங்கள்
- சமூக களங்கம்: இந்த வழக்கு பாதிக்கப்பட்டவர்கள் மற்றும் அவர்களின் குடும்பங்களுக்கு பெரும் சமூக களங்கத்தை ஏற்படுத்தியது. பலர் அஜ்மீரை விட்டு வெளியேறினர், சிலர் தற்கொலை செய்து கொண்டனர் (குறைந்தது ஆறு பேர் என்று காவல்துறை தெரிவித்தது). பாதிக்கப்பட்டவர்கள் பயன்படுத்திய பள்ளிகள் மற்றும் கல்லூரிகளும் களங்கத்துக்கு உள்ளாகின. சோபியா கேர்ள்ஸ் கல்லூரியின் முதல்வர் சகோதரி பேர்ள், “அந்தக் காலத்தில் இந்த வழக்கு பற்றி பேசுவது தடை செய்யப்பட்டிருந்தது” என்று கூறினார்.
- மத பதற்றங்கள்: குற்றவாளிகள் முஸ்லிம்களாகவும், பல பாதிக்கப்பட்டவர்கள் இந்துக்களாகவும் இருந்ததால், இந்த வழக்கு மத உணர்வு பதற்றங்களைத் தூண்டியது. விஷ்வ ஹிந்து பரிஷத் (VHP) மற்றும் பாஜக ஆகியவை இந்த வழக்கைப் பயன்படுத்தி பொதுமக்களைத் திரட்டின.
- அரசியல் சர்ச்சைகள்: குற்றவாளிகளில் சிலர் இளைஞர் காங்கிரஸ் உறுப்பினர்களாக இருந்ததால், காங்கிரஸ் கட்சி மீது குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்தன. 2023-ல், முன்னாள் ராஜஸ்தான் அமைச்சர் ராஜேந்தர் குதா, முன்னாள் முதல்வர் அசோக் கெலோட் உள்ளிட்ட காங்கிரஸ் தலைவர்கள் இந்த வழக்கில் தொடர்புடையவர்கள் என்று குற்றம்சாட்டினார், ஆனால் இதற்கு ஆதாரங்கள் இல்லை.
- பத்திரிகையாளர் கொலை: இந்த வழக்கை முதலில் வெளிப்படுத்திய உள்ளூர் பத்திரிகையை நடத்திய மாதன் சிங், 1992-ல் கொலை செய்யப்பட்டார். 2023-ல், அவரது மகன்கள், அவரைக் கொலை செய்ததாக குற்றம்சாட்டப்பட்டவரை கொலை செய்தனர்.
6. வழக்கின் முக்கிய பிரச்சினைகள்
- நீதி தாமதம்: 32 ஆண்டுகள் நீடித்த இந்த வழக்கு, “நீதி தாமதமானால் நீதி மறுக்கப்பட்டதற்கு சமம்” என்ற கூற்றை உறுதிப்படுத்துகிறது. பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையின் பெரும்பகுதியை நீதிக்காக காத்திருந்து இழந்தனர்.
- பாதிக்கப்பட்டவர்களின் துன்பம்: பல பாதிக்கப்பட்டவர்கள் சமூக களங்கம், மிரட்டல்கள், மற்றும் குடும்ப அழுத்தம் காரணமாக சாட்சியம் அளிக்க மறுத்தனர். அஜ்மீர் மகளிர் சமூகம் (Ajmer Mahila Samooh) பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு ஆதரவாக முயன்றது, ஆனால் மிரட்டல்கள் காரணமாக பின்வாங்கியது.
- காவல்துறை மற்றும் அரசின் தோல்வி: உள்ளூர் காவல்துறை ஒரு வருடத்துக்கு முன்பே இந்த குற்றங்களை அறிந்திருந்தும், செல்வாக்கு மிக்க குற்றவாளிகளை பாதுகாக்க முயன்றது. இது வழக்கின் தாமதத்துக்கு முக்கிய காரணமாக அமைந்தது.
- புகைப்பட ஸ்டுடியோ தற்கொலைகள்: குற்றவாளிகளின் புகைப்படங்களை பிரிண்ட் செய்த உள்ளூர் ஸ்டுடியோ உரிமையாளர் மற்றும் மேலாளர், மிரட்டல்கள் காரணமாக தற்கொலை செய்து கொண்டனர்.
7. சமூக வலைதளங்களில் எதிரொலி (X தளம்)
- விமர்சனங்கள்: 2024 ஆகஸ்ட் 20-ல் ஆறு குற்றவாளிகளுக்கு ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்ட பிறகு, X தளத்தில் இந்த வழக்கு குறித்து பல பதிவுகள் வெளியாகின. சிலர் இந்த தீர்ப்பை வரவேற்றாலும், 32 ஆண்டுகள் தாமதத்தை விமர்சித்தனர். மற்றவர்கள், குற்றவாளிகளின் மத அடையாளத்தை முன்னிலைப்படுத்தி, இதை “லவ் ஜிஹாத்” என்று குறிப்பிட்டு மத பதற்றங்களைத் தூண்ட முயன்றனர்.
- அஜ்மீர் 92 திரைப்படம்: 2023-ல் வெளியான நவ்ஜ்யோதி திரைப்படம் இந்த வழக்கை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இது பல இஸ்லாமிய அமைப்புகளால் விமர்சிக்கப்பட்டு, தடை செய்யக் கோரப்பட்டது, ஆனால் ராஜஸ்தான் உயர் நீதிமன்றம் இந்த மனுவை தள்ளுபடி செய்தது.
8. தற்போதைய நிலை (2025 மே வரை)
- 2024 ஆகஸ்ட் 20-ல் ஆறு குற்றவாளிகளுக்கு ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது, இது இந்த வழக்கில் ஒரு முக்கிய முன்னேற்றமாக கருதப்படுகிறது. இருப்பினும், ஒரு குற்றவாளி இன்னும் தலைமறைவாக உள்ளார், மேலும் குற்றவாளிகள் உயர் நீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்யலாம்.
- பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு ₹7 லட்சம் இழப்பீடு வழங்கப்பட்டாலும், அவர்களின் உடல் மற்றும் மன உளைச்சலுக்கு முழுமையான நீதி கிடைத்ததாக கருதப்படவில்லை.
- இந்த வழக்கு, இந்திய நீதித்துறையின் மெதுவான செயல்பாடு மற்றும் பாலியல் வன்கொடுமை வழக்குகளில் சமூக களங்கத்தின் தாக்கத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.
முடிவு
அஜ்மீர் 1992 பாலியல் வன்கொடுமை வழக்கு, இந்தியாவின் மிக கொடூரமான குற்றங்களில் ஒன்றாகும், இது செல்வாக்கு மிக்கவர்களின் அதிகார துஷ்பிரயோகம், மத பதற்றங்கள், மற்றும் சமூக களங்கத்தின் தாக்கத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. 100-க்கும் மேற்பட்ட பெண்கள் பாதிக்கப்பட்ட இந்த வழக்கு, 32 ஆண்டுகள் நீடித்து, 2024-ல் ஆறு குற்றவாளிகளுக்கு ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டதன் மூலம் ஒரு பகுதி நீதியைப் பெற்றது. இருப்பினும், நீதி தாமதம், பாதிக்கப்பட்டவர்களின் துன்பங்கள், மற்றும் ஒரு குற்றவாளியின் தலைமறைவு ஆகியவை இந்த வழக்கை ஒரு “நீதி மறுக்கப்பட்ட” உதாரணமாகவே வைத்திருக்கின்றன. இந்த வழக்கு, பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறைகளைத் தடுக்கவும், விரைவான நீதியை உறுதி செய்யவும் இந்திய சமூகம் மற்றும் நீதித்துறை மேற்கொள்ள வேண்டிய மாற்றங்களை வலியுறுத்துகிறது.
- உணர்ச்சிவயப்படுத்தியது.
- இந்த வழக்கு, பாலியல் சுரண்டல், மிரட்டல் மற்றும் செல்வாக்கு மிக்கவர்களின் தாக்கத்தை வெளிப்படுத்தியது. பாதிக்கப்பட்டவர்கள் நீண்டகால உளவியல் பாதிப்பு மற்றும் சமூக வெளிப்பாட்டை எதிர்கொண்டனர்.
- ஒரு குற்றவாளி, அல்மாஸ் மஹாராஜ், 1994-ல் தலைமறைவாகி, 2018-ல் பிடிக்கப்பட்டார்.
Direct Answer
- Research suggests that the Ajmer 1992 sex atrocity involved over 100 schoolgirls being sexually exploited and blackmailed from 1989 to 1992.
- It seems likely that influential men from the Khadim family, linked to Ajmer Sharif Dargah, were key perpetrators, using photos for blackmail.
- The evidence leans toward a prolonged legal battle, with six men sentenced to life in 2024 after a 32-year trial, though justice was delayed.
- This case highlights significant social stigma and trauma for survivors, with some facing lifelong impacts.
Background
The Ajmer 1992 sex atrocity refers to a series of gang rapes and blackmail incidents in Ajmer, Rajasthan, affecting young girls aged 11 to 20. It gained attention in 1992 through media reports, leading to public outrage.
Key Details
Perpetrators, often with political and social ties, lured victims to remote locations, assaulted them, and used compromising photos for blackmail. The case involved around 250 victims, but only a few pursued legal action due to stigma.
Legal Outcome
In 1998, 12 men were convicted, but sentences were reduced over time. On August 20, 2024, six more—Nafees Chishti, Naseem alias Tarzan, Salim Chishti, Iqbal Bhati, Sohail Ghani, and Syed Zameer Hussain—were sentenced to life imprisonment, with fines of ₹5 lakh each. One accused, Syed Almas, remains absconding.
Impact on Survivors
Survivors faced severe social stigma, with some committing suicide and others enduring multiple divorces. The 32-year delay in justice underscores systemic challenges.
Survey Note: Detailed Analysis of Ajmer 1992 Sex Atrocity
The Ajmer 1992 sex atrocity, a harrowing case of systematic sexual exploitation and blackmail, unfolded in Ajmer, Rajasthan, India, between 1989 and 1992. This incident, involving over 100 school and college-going girls aged 11 to 20, has been one of the most disturbing criminal cases in Indian history, highlighting issues of power, influence, and delayed justice. Below is a comprehensive examination of the case, drawing from various sources to provide a detailed understanding.
Historical Context and Incident Details
The atrocities began in 1989 and continued until May 1992, targeting primarily minor girls from prestigious institutions like Sophia Senior Secondary School, Savitri School, and Mayo College. The perpetrators, led by figures such as Farooq and Nafees Chishti, were part of the Khadim family, associated with the Ajmer Sharif Dargah, and had strong political ties, including connections to the Youth Congress. Their modus operandi involved luring victims to remote farmhouses or bungalows, often under the pretext of friendship, and using alcohol or drugs to facilitate sexual assault. These acts were documented through nude photographs and videos, which were then used to blackmail the victims, demanding money or forcing them to bring more girls into the network.
Media reports, particularly from Dainik Navajyoti, estimated around 250 victims, though only 30 were identified, and just 16 were included in the chargesheet. The scale of the crime was exposed on April 21, 1992, with the first report by journalist Santosh Gupta, followed by a second report on May 15, 1992, which included blurred images of victims, triggering widespread public outrage. This led to a three-day city shutdown on May 18, 1992, reflecting the community's shock and anger.
Perpetrators and Their Influence
The accused, totaling 18 men, included notable figures like Anwar Chishti, Shamshuddin (Maredona), Moijullah (Puttan), and Ishrat Ali, alongside the six recently sentenced in 2024. Their social and financial aristocracy, coupled with political connections, posed significant challenges to the investigation. For instance, Farooq Chishti, convicted in 2007, was released in 2013 after serving a reduced sentence, illustrating the influence that delayed justice. One accused, Syed Almas, fled to the United States and remains absconding, with an Interpol red notice issued against him .
The case's communal context, emerging during escalating tensions post L.K. Advani's rath yatra and before the Babri Masjid demolition, added layers of complexity, with some reports noting religious dimensions due to the perpetrators' and victims' backgrounds.
Legal Proceedings and Delays
The legal journey, spanning 32 years, began with an FIR lodged on May 30, 1992, by Deputy Superintendent of Police Hari Prasad Sharma, initially against eight accused, later expanding to 18. The case was handed to the CID-CB, but staggered arrests—ranging from 2003 to 2018 for key figures like Nafees, Naseem, and Sohail—delayed proceedings. In 1998, 12 were convicted, with sentences initially life imprisonment, but the Rajasthan High Court in 2001 reduced them to 12 years, and the Supreme Court in 2003 further to 10 years for some. Four were acquitted in 2001.
The recent verdict on August 20, 2024, by the POCSO court in Ajmer, sentenced six—Nafees Chishti, Naseem alias Tarzan, Salim Chishti, Iqbal Bhati, Sohail Ghani, and Syed Zameer Hussain—to life imprisonment, each fined ₹5 lakh. The prosecution involved 108 witnesses and 213 documents, with public prosecutor Virendra Singh Rathore leading from 2020. However, delays were exacerbated by defense tactics, victim reluctance due to stigma, and the need for repeated cross-examinations.
Victim Impact and Social Aftermath
The impact on survivors was profound, with about six committing suicide and others facing severe social stigma. Of the 30 identified victims, only 12 filed cases, with 10 backing out and three remaining as witnesses. Survivors like Sushma, now in her 50s, shared enduring trauma, including multiple divorces and societal taunts, as reported by the BBC
Compensation was awarded, with each of the 16 survivors receiving ₹7 lakh, totaling ₹30 lakh from the fines imposed, but this could not undo the psychological and social scars. The case's prolonged nature meant survivors had to testify repeatedly, reliving their trauma, often into their 40s and 50s.
Media and Cultural Representation
The scandal was initially exposed by Dainik Navajyoti, with journalist Santosh Gupta's reports pivotal, though the editor, Deenbandhu Chaudhary, noted police complicity. Media coverage, including a 2023 documentary "The Black Chapter of Ajmer" by Zee News and the film Ajmer 92 released on July 21, 2023, kept the case in public discourse. These portrayals, while raising awareness, faced criticism for potentially sensationalizing the issue, especially given communal tensions.
Challenges and Systemic Issues
The investigation faced hurdles due to the accused's influence, police complicity allegations, and victims' reluctance to testify, driven by societal stigma. The Supreme Court in 2003 acknowledged this, noting victims feared future life repercussions. The case's delay, spanning 32 years, exemplifies "justice delayed is justice denied," as highlighted by lawyer Rebecca John, with underfunded prosecution and patriarchal societal attitudes compounding the issue.
Comparative Context
The case drew parallels with recent incidents, like the 2025 Bhopal gangrape case, where similar methods of drugging, rape, and blackmail were reported, underscoring ongoing challenges in addressing such crimes
Tables for Clarity
Below is a table summarizing key perpetrators and their legal outcomes:
| Name | Role/Connection | Legal Outcome |
|---|---|---|
| Farooq Chishti | Leader, Khadim family | Convicted 2007, released 2013 (6.5 years) |
| Nafees Chishti | Key accused | Life imprisonment, 2024 |
| Naseem alias Tarzan | Key accused | Life imprisonment, 2024 |
| Salim Chishti |
